Alarmerende dakloosheid onder jongeren in Wenen: een derde is jonger dan 30!

Alarmerende dakloosheid onder jongeren in Wenen: een derde is jonger dan 30!

Een derde van alle daklozen in Wenen is jonger dan 30 jaar. Dit zorgwekkende cijfer, dat ongeveer 5.000 jongeren treft, benadrukt een probleem dat niet alleen sinds gisteren bestaat, maar de afgelopen jaren erger is geworden. De situatie van jongeren als Maximiliaan, die op 16-jarige leeftijd meerdere nachten in een noodopvangcentrum moest doorbrengen, is bijzonder zorgwekkend. Zijn laatste ervaringen zijn alles behalve rooskleurig: na conflicten met zijn moeder ziet hij geen toekomst meer in zijn eigen huis. In Wenen, waar de kosten van levensonderhoud omhoog schieten en woonruimte steeds schaarser wordt, wordt dakloosheid onder jongeren een urgente uitdaging voor de samenleving, zoals Caritas waarschuwt. Deze organisatie roept op tot landelijke oplossingen en uniforme normen in de kinder- en jeugdzorg om risicojongeren beter te kunnen ondersteunen Wenen ORF.

De Caritas noodopvang A_way in Ottakring biedt jongvolwassenen tussen de 14 en 20 jaar kortdurende opvang. Er wordt geprobeerd de getroffen jongeren te voorzien van tien bedden, warme maaltijden en steun van maatschappelijk werkers – maar dat is slechts een druppel op een gloeiende plaat. Tom Adrian, directeur van de instelling, legt uit dat het statistisch vastleggen van dakloosheid bijzonder uitdagend is. Verschillende verzamelmethoden in de deelstaten en problemen met gegevensbescherming maken het moeilijk om goed gefundeerde gegevens te verzamelen die nodig zijn voor gerichte maatregelen.

Achtergrond van dakloosheid

De redenen voor het toenemende aantal dakloze jongeren zijn divers en vaak tragisch. Geweld in het gezin, gebrek aan steun en vroege biografische breuken worden als typische factoren beschouwd. Klaus Schwertner, directeur van Caritas Wenen, legt uit dat veel jongeren hun dakloosheid geheim proberen te houden en bij vrienden of kennissen overnachten. Vooral de leeftijdsgrenzen zijn problematisch: na de leerplicht op 15,5-jarige leeftijd of bij het meerderjarig worden is er vaak sprake van een breuk in de vroegere levensomstandigheden. Uit een analyse van Caritas blijkt dat 76 procent van deze jongeren het contact met hun familie heeft verbroken, een omstandigheid die het vooruitzicht op een veilig thuis nog verder verslechtert.

De tragedie van deze situatie is ook zichtbaar bij Maximiliaan, die, ook al heeft hij de school afgemaakt, blijft worstelen met zijn levensomstandigheden. Hij distantieert zich van voormalige schoolcollega's, die hij als negatief beschouwt, en beschouwt grootse professionele plannen, zoals zijn droomcarrière als steenhouwer, als onrealistisch. Hiermee is de cirkel rond: de druk en de uitdagingen stapelen zich op en profiteren uiteindelijk niemand. Caritas roept daarom niet alleen op tot gerichte ondersteuningsaanbiedingen voor dakloze jongeren, maar ook tot meer middelen voor oplossingen, vooral voor de zogenaamde zorgverlaters, die op 18-jarige leeftijd vaak zonder ondersteuning komen te zitten.

De weg naar de toekomst

Een belangrijke zorg blijft het creëren van betaalbare woningen en een op behoeften gebaseerd minimuminkomen. Om jongeren een reëel perspectief te bieden en hen tegen dakloosheid te beschermen, zou een wettelijk recht op langdurige ondersteuning moeten gelden tot de leeftijd van 24 jaar. Schwertner benadrukt: “Vroegtijdige ondersteuning is het allerbelangrijkste.” De sociale verantwoordelijkheid is duidelijk: er is dringend behoefte aan actie.