The Seer: Szokująca gra o przemocy i wojnie

The Seer: Szokująca gra o przemocy i wojnie

Wien, Österreich - 5 czerwca 2025 r. Gra „Die Seherin” Milo Rau świętowała swoją premierę podczas tygodni festiwalu wiedeńskich. Jest to pilna inscenizacja, która dotyczy użycia przemocy w sztuce. Nacisk kładziony jest na główną aktorkę Ursinę Lardi, która gra rolę fotografa wojennego, który podróżuje do globalnych obszarów kryzysowych, aby znaleźć dramatyczne zdjęcia. Jak raporty [nachtkritik.de] (https://nachtkritik.de/nachttritiken/oesterreich/wien-wiederreich/wienener-festwochen/dieer-feiser-festwochen-milo-raus-uber-de--agf-auf- der-der-der-der-buhne), scenariusz jest cecha bararnicza. Krajobrazy, poprzez odpady z tworzyw sztucznych i opony samochodowe, które odzwierciedlają brutalizację społeczeństwa.

W występie przedstawiono Irakijczyków Azad Hassan, którego okaleczony los rozpowszechniał się w gwałtownym filmie w Internecie. Opowiada o inwazji „Państwa Islamskiego” w Mossul i konfrontuje się z publicznością z rzeczywistością gwałtownych filmów nakręconych i opublikowanych online przez dżihadystów. Połączenie zszokowanych zdjęć Lardiego i imponujących wspomnień Hassana przedstawia widzów przed pytaniem, w jaki sposób zachowują się oni w reprezentacjach przemocy w mediach.

Etyka reprezentacji przemocy

Utwór jest nie tylko lustrem społeczeństwa, ale zachęca do samodzielnego oparcia się na fascynacji przemocy. Etyka reprezentacji przemocy na scenie i rola publiczności są podkreślone w tej dyskusji. Kilka centralnych pytań powoduje głębsze refleksję: dlaczego przemoc jest tak uwodzicielska? Co pozostaje po wojnie i terroryzmie? Czy sztuka może faktycznie złagodzić cierpienie? Tematy te są nie tylko istotne dla teatru, ale także dla społeczeństwa jako całego, jak pokazuje imponująco kierunek Milo Rau.

Jak podkreślić interesujące szczegóły, rozwój fotografa wojennego staje się jasny od słynnej osobowości do gorzkiej Kassandry. Twoje poszukiwanie przedmiotów horroru obraca się, gdy nawet odczuwa niszczycielskie skutki przemocy z pierwszej ręki. Inspiracją tej sztuki jest życiowe historie fotografa wojennego: Wewnątrz i Iraku Obywatele: wewnątrz, w którym z własnych doświadczeń, zwłaszcza jego spotkania z Hassanem, odgrywają główną rolę, więc [festwochen.at] (https://www.festwochen.at/die Seerin).

Dramaturgiczna atrakcja jest szczególnie godna uwagi: po występie Azad Hassan wkracza na scenę i jest obsypany radością. Imponujący moment, który ilustruje lukę między medialnym odbiorem przemocy i rzeczywistości. Utwór zajmuje 1 godzinę i 30 minut bez przerwy i towarzyszy im imponująca inscenizacja, dla której Anton Lukas zaprojektował scenę i kostiumy, podczas gdy Elia Rediger jest odpowiedzialna za dźwięk.

Tygodnie festiwalu wiedeńskiego podjęły ważny temat dzięki tej produkcji, która jest nie tylko w naszych królestwach, ale jest istotna na całym świecie. W czasach, gdy gwałtowne raporty i ich konsumpcja, zarówno w wiadomościach, jak i w rozrywce, wszechobecne, „SEER” stanowi pilną prośbę o zastanowienie się nad tym, co widzimy, jak to postrzegamy i jaką etykę jest z nim związana.