The Seer: Een aangrijpend toneelstuk over geweld en oorlog

The Seer: Een aangrijpend toneelstuk over geweld en oorlog

Op 5 juni 2025 vierde het stuk “The Seer” van Milo Rau zijn première tijdens de Weense Festivalweken. Het is een beklijvende productie die de kwestie van het omgaan met geweld in de kunst aan de orde stelt. Centraal staat de hoofdrolspeelster Ursina Lardi, die de rol speelt van een oorlogsfotograaf die naar mondiale crisisgebieden afreist op zoek naar dramatische beelden. Zoals nachtkritik.de meldt, wordt het landschap gekenmerkt door dorre woestijnlandschappen, doorkruist door plastic afval en auto's. banden, die de brutalisering van de samenleving vertegenwoordigen, weerspiegelen.

In de voorstelling is de Iraakse Azad Hassan te zien, wiens verminkte lot werd onthuld in een gewelddadige video die op internet circuleerde. Het vertelt over de invasie van Mosul door de Islamitische Staat en confronteert het publiek met de realiteit van gewelddadige video's die door jihadisten zijn gefilmd en online zijn gepubliceerd. De combinatie van Lardi's geschokte beelden en Hassans krachtige herinneringen vraagt ​​kijkers hoe zij reageren op de afbeeldingen van geweld in de media.

Ethiek van het uitbeelden van geweld

Het stuk is niet alleen een spiegel van de samenleving, maar zet ook aan tot zelfbevraging over de fascinatie voor geweld. De ethiek van het uitbeelden van geweld op het podium en de rol van het publiek in deze discussie worden onderzocht. Verschillende centrale vragen leiden tot een diepere reflectie: Waarom is geweld zo verleidelijk? Wat blijft er over na oorlog en terreur? En kan kunst het lijden daadwerkelijk verlichten? Deze onderwerpen zijn niet alleen relevant voor theater, maar ook voor de samenleving als geheel, zoals de regie van Milo Rau op indrukwekkende wijze laat zien.

Zoals interessante details onderstrepen, wordt de ontwikkeling van de oorlogsfotograaf van een gevierde persoonlijkheid tot een verbitterde Cassandra duidelijk. Haar zoektocht naar onderwerpen van horror neemt een wending wanneer ze de verwoestende gevolgen van geweld uit de eerste hand ervaart. De inspiratie voor het stuk komt uit de levensverhalen van oorlogsfotografen en Iraakse burgers, waarbij Rau's eigen ervaringen, vooral zijn ontmoetingen met Hassan, een sleutelrol spelen, aldus festwochen.at.

Vooral het dramatische hoogtepunt is opmerkelijk: na de voorstelling komt Azad Hassan het podium op en wordt overladen met gejuich. Een indrukwekkend moment dat de kloof illustreert tussen de manier waarop de media geweld benaderen en de werkelijkheid. Het stuk duurt 1 uur en 30 minuten zonder pauze en wordt begeleid door een indrukwekkende productie waarvoor Anton Lukas het podium en de kostuums ontwierp, terwijl Elia Rediger verantwoordelijk is voor het geluid.

Met deze productie heeft het Weense Festival een belangrijk onderwerp opgepakt dat niet alleen relevant is in onze regio, maar wereldwijd. In een tijd waarin gewelddadige berichtgeving en de consumptie ervan alomtegenwoordig zijn, zowel in nieuws als entertainment, vertegenwoordigt ‘The Seer’ een dringende oproep om na te denken over wat we zien, hoe we het waarnemen, en de ethiek die daarmee gepaard gaat.

Naast deze boeiende thema's weerspiegelt de kunstgeschiedenis ook reflecties over hoe om te gaan met de weergave van geweld. Kunstenaars als Horst Strempel, die actief was in de jaren twintig en dertig en politiek betrokken was bij links, ervoeren de complexiteit tussen kunst en macht: Strempel kon geen toegang krijgen tot de westerse avant-garde nadat hij in West-Berlijn onder verdenking kwam vanwege zijn socialistische betrokkenheid, zoals guernica-gesellschaft.de uitlegt. Dit maakt duidelijk dat het discours over geweld in de kunst al enige tijd belangrijk is en voortgezet moet worden.