The Seer: Ένα συγκλονιστικό παιχνίδι για τη βία και τον πόλεμο

The Seer: Ένα συγκλονιστικό παιχνίδι για τη βία και τον πόλεμο

Wien, Österreich - Στις 5 Ιουνίου 2025, το έργο "Die Seherin" από τον Milo Rau γιόρτασε την πρεμιέρα του στις Βιεννέζικες εβδομάδες του Φεστιβάλ. Πρόκειται για μια επείγουσα διοργάνωση που αντιμετωπίζει τη χρήση της βίας στην τέχνη. Η εστίαση είναι στην κύρια ηθοποιό Ursina Lardi, η οποία παίζει το ρόλο ενός πολεμικού φωτογράφου που ταξιδεύει σε περιοχές παγκόσμιας κρίσης για να βρει δραματικές εικόνες. Ως αναφορές [nachtkritik.de] (https://nachtkritik.de/nachttritiken/oesterreich/wien-niederoeserreich/wiener-festwochen/dieer-feiser-festwochen-milo-raus-uber-de-auf-auf- der-der-der-der-der-fuhne) Τα τοπία, μέσω πλαστικών αποβλήτων και ελαστικών αυτοκινήτων που αντικατοπτρίζουν τη βίαιη κοινωνία.

Στην παράσταση παρουσιάζεται ο ιρακινός Azad Hassan, η ακρωτηριασμένη μοίρα της οποίας κυκλοφόρησε σε ένα βίαιο βίντεο στο διαδίκτυο. Λέει για την εισβολή στο "Ισλαμικό Κράτος" στο Mossul και αντιμετωπίζει το κοινό με την πραγματικότητα των βίαιων βίντεο που γυρίστηκαν και δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο από τζιχάντες. Ο συνδυασμός των σοκαρισμένων εικόνων του Lardi και των εντυπωσιακών αναμνήσεων του Hassan παρουσιάζει τους θεατές πριν από το ερώτημα πώς συμπεριφέρονται στις παραστάσεις της βίας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ηθική της εκπροσώπησης της βίας

Το κομμάτι δεν είναι μόνο ένας καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά ενθαρρύνει την αυτοαξιολόγηση για τη γοητεία της βίας. Η ηθική της εκπροσώπησης της βίας στη σκηνή και ο ρόλος του ακροατηρίου επισημαίνονται σε αυτή τη συζήτηση. Αρκετές κεντρικές ερωτήσεις καθιστούν το τόξο σε μια βαθύτερη αντανάκλαση: Γιατί η βία είναι τόσο σαγηνευτική; Τι παραμένει μετά τον πόλεμο και τον τρόμο; Και μπορεί η τέχνη να ανακουφίσει πραγματικά τον πόνο; Αυτά τα θέματα δεν έχουν μόνο σημασία για το θέατρο, αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της, όπως δείχνει εντυπωσιακά η κατεύθυνση του Milo Rau.

Πώς να υπογραμμίσετε τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, η ανάπτυξη του φωτογράφου πολέμου γίνεται σαφής από μια διάσημη προσωπικότητα σε μια πικρή Κασάνδρα. Η αναζήτησή σας για θέματα φρίκης μετατρέπεται όταν αισθάνεται ακόμη και τα καταστροφικά αποτελέσματα της βίας από πρώτο χέρι. Η έμπνευση του παιχνιδιού τροφοδοτείται από τη ζωή του φωτογράφου πολέμου: μέσα και τους ιρακινούς πολίτες: μέσα, όπου από τις δικές τους εμπειρίες, ειδικά τις συναντήσεις του με τον Hassan, παίζουν σημαντικό ρόλο, έτσι [festwochen.at] (https://www.festwochen.at/die seerin).

Το δραματουργικό highlight είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο: μετά την παράσταση, ο Azad Hassan βγαίνει στη σκηνή και είναι ντους με χαρά. Μια εντυπωσιακή στιγμή που απεικονίζει το χάσμα μεταξύ της λήψης των μέσων ενημέρωσης της βίας και της πραγματικότητας. Το κομμάτι διαρκεί 1 ώρα και 30 λεπτά χωρίς διάλειμμα και συνοδεύεται από μια εντυπωσιακή διοργάνωση για την οποία ο Anton Lukas σχεδίασε τη σκηνή και τα κοστούμια, ενώ η Elia Rediger είναι υπεύθυνη για τον ήχο.

Οι Βιεννέζικες εβδομάδες του Φεστιβάλ έχουν αναλάβει ένα σημαντικό θέμα με αυτή την παραγωγή που δεν είναι μόνο στις σφαίρες μας, αλλά είναι σχετικό παγκοσμίως. Σε μια εποχή που η βίαιη αναφορά και η κατανάλωσή τους, τόσο τόσο τόσο τόσο όσο και στην ψυχαγωγία, πανταχού παρούσα, "ο Seer" αντιπροσωπεύει ένα επείγον αίτημα να σκεφτούμε τι βλέπουμε, πώς το αντιλαμβανόμαστε και ποια ηθική συνδέεται με αυτό.