Taboe-onderwerp van de dood: zo bereiden Weners zich voor om afscheid te nemen!

Taboe-onderwerp van de dood: zo bereiden Weners zich voor om afscheid te nemen!

In Wenen wordt het onderwerp sterfelijkheid steeds meer een gespreksonderwerp, en niet alleen in dokterspraktijken. De dood wordt vaak gezien als een onaangenaam taboe waar veel mensen liever niet over praten. Deze trend is niet in de laatste plaats versterkt door de versoepeling van de Corona-beperkingen, waardoor veel mensen intensiever nadenken over hun eigen vergankelijkheid. Ernstige verliezen in familie of vrienden confronteren de bevolking herhaaldelijk met hun eigen eindigheid. De grote particuliere uitvaartonderneming Himmelblau meldt dat familieleden zich beginnen voor te bereiden op het afscheid en meer leren over het sterven.

Hoe kunnen we ons voorbereiden op de laatste fase van ons leven? Naarmate je ouder wordt, wordt de vraag naar je eigen sterfelijkheid steeds belangrijker. Vaak worden we geplaagd door angst voor pijn of ongewenste medische maatregelen. Volgens Deutschlandfunk Kultur werken steeds meer mensen aan het creëren van een levende wil om de zelfbeschikking tot het einde van het leven te behouden. Robert Roßbruch, advocaat voor gezondheids- en medisch recht, benadrukt dat de angst voor de manier van sterven vaak groter is dan de angst voor de dood zelf. Informatieve informatie over de mogelijkheden en rechten lijkt hier dringend nodig om een ​​open discussie te bevorderen.

Sociale taboes en ethische overwegingen

Omgaan met sterven vereist ook een dieper onderzoek naar fundamentele vragen over het menselijk bestaan. Een aspect dat vaak naar de achtergrond wordt verdrongen is het feit dat de moderne geneeskunde het leven kan verlengen, maar dat dit ook het risico op langdurige ziekte met zich meebrengt. De Duitse Ethische Raad benadrukt dat deze mogelijkheden onze samenleving uitdagen om om te gaan met de omstandigheden van sterven en dood.

Het is niet alleen belangrijk om te praten over het sterven, maar ook over de wijze waarop dit gepaard kan gaan. De ontwikkeling van palliatieve geneeskunde en hospicezorg is van cruciaal belang. Deze benaderingen zijn erop gericht de angst voor pijn of eenzaamheid tijdens het stervensproces te verlichten. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is het niet normaal dat de meerderheid van de mensen in ziekenhuizen of verpleeghuizen sterft. In plaats daarvan willen veel mensen vaak sterven in een hospice, waar de kwaliteit van de laatste levensfase voorop staat.

Rechten en zelfbeschikking

Een goed opgemaakt levenstestament is bindend voor artsen en regelt welke medische maatregelen gewenst of afgewezen worden. De eisen voor een dergelijke orde zijn de afgelopen jaren juridisch aangescherpt, waardoor het verlangen van het individu naar zelfbeschikking in de laatste levensfase groter wordt. Een aanvulling hierop zijn nood-ID-kaarten, die snelle beslissingen in kritieke situaties mogelijk maken, en volmachten in de gezondheidszorg, waarmee betrouwbare mensen beslissingen over de gezondheidszorg kunnen toevertrouwen.

Niettemin blijft het onderwerp zorg rond het levenseinde een controversieel onderwerp. Deskundigen op het gebied van de palliatieve geneeskunde, zoals Heiner Melching van de Duitse Vereniging voor Palliatieve Geneeskunde, roepen op tot meer informatie over scenario's rond het levenseinde. De dood wordt in de samenleving nog vaak gezien als een taboe, wat de communicatie over sterfwensen nog lastiger maakt. Alleen door deze uitdagingen het hoofd te bieden, kunnen we de angst voor het onbekende verlichten.

Samenvattend kan gesteld worden dat het verwerken van je eigen overlijden en de daarbij behorende rechten en beslissingen van groot belang is. In een tijd waarin het leven steeds meer wordt gedomineerd door medische mogelijkheden, blijft het bewust omgaan met de sterfelijkheid en het streven naar een waardig, zelfbepaald levenseinde een belangrijke maatschappelijke opgave.