Dziesięć lat bez Helmutha Lohnera: wyjątkowy przykład wiedeńskiej sztuki teatralnej

Dziesięć lat bez Helmutha Lohnera: wyjątkowy przykład wiedeńskiej sztuki teatralnej

23 czerwca 2013 roku zmarł wszechstronny artysta Helmuth Lohner, który pokazał, do czego jest zdolny nie tylko jako aktor, ale także jako reżyser i reżyser teatralny. Jego urodziny, 24 kwietnia 1933, przypadły w Wiedniu-Ottakring, gdzie urodził się jako syn ślusarza. Po odbyciu stażu w branży graficznej i nadrobieniu matury na wieczorowych kursach, postanowił spełnić swoje marzenie o aktorstwie. Po prywatnych lekcjach aktorstwa zadebiutował w Baden City Theatre w 1952 roku, co zapoczątkowało jego imponującą karierę.

Ścieżka zaprowadziła go między innymi do Teatru Miejskiego w Klagenfurcie jako buffo operetki. Od 1953 roku był zatrudniony w Theatre in der Josefstadt, gdzie do 1963 roku wziął udział w ponad 60 premierach. Pierwszym spotkaniem z publicznością był występ w „Südfrucht” 25 lipca 1953 roku. W kolejnych latach Lohner regularnie występował także w wiedeńskim Burgtheater i na festiwalu w Salzburgu przez pełne 23 lata. Szczególnie błyszczał przez ponad dziesięć lat w „Everyman” Hofmannsthala.

Człowiek różnorodności

Urok, jaki potrafił rozwinąć Lohner, odzwierciedla się nie tylko w jego klasycznych rolach Ryszarda, Hamleta i Fausta. Świetnie spisał się także w rolach komediowych. Jego twórczość obejmowała najbardziej znane sceny w Berlinie, Monachium, Düsseldorfie, Hamburgu i Zurychu. Nie tylko ukształtował Teatr w Josefstadt jako aktor, ale także kierował jego sprawami jako dyrektor w latach 1997–2006.

Zostawił swój ślad także w filmie. Lohner zadebiutował w 1955 roku „Hotelem Adlon” Josefa von Báky’ego. W kolejnych latach można go było oglądać w popularnych filmach rozrywkowych, takich jak „Wirtshaus im Spessart” i „Piękny kłamca”. Od 1963 roku działał także w telewizji, reżyserując w latach 90. takie produkcje jak „Mój dziadek jest najlepszy”.

Nagrody i zaangażowanie

Jako ulubieniec publiczności został obsypany licznymi odznaczeniami, w tym Medalem Kainza (1980) i Pierścieniem Nestroya (1988). Jego talent aktorski został doceniony tytułem „Austriackiego Aktora Kameralnego” (1993) i honorowym członkostwem Theatre in der Josefstadt (2003). Uwieńczeniem jego twórczości był także Złoty Medal Honorowy za Zasługi dla Państwa Wiedeńskiego (2006). Ponadto Lohner przez całe życie był zaangażowany w kwestie społeczne.

Do śmierci cierpiał na raka przełyku i pozostawił po sobie nie tylko twórczość, ale także dwie córki, Konstancję i Teresę, a także licznych fanów i wielbicieli. Miejsce swojego wiecznego spoczynku znalazł na cmentarzu Grinzing w Wiedniu, gdzie na zawsze pozostanie w pamięci jako mistrzowski talent i serdeczny ludzki charakter. Jak donosi SN, jego dziedzictwo pozostaje żywe w lokalnym krajobrazie kulturowym.

Helmuth Lohner nie zostanie zapomniany w pamięci aktora i osoby, która z sercem i pasją poświęciła całe swoje życie swojemu rzemiosłu.