Tien jaar zonder Helmuth Lohner: een uniek voorbeeld van Weense theaterkunst

Tien jaar zonder Helmuth Lohner: een uniek voorbeeld van Weense theaterkunst

Op 23 juni 2013 overleed de veelzijdige kunstenaar Helmuth Lohner, die liet zien waartoe hij niet alleen als acteur, maar ook als theaterregisseur en regisseur in staat was. Zijn verjaardag, 24 april 1933, viel in Wenen-Ottakring, waar hij werd geboren als zoon van een slotenmaker. Na een stage in de grafische industrie en het inhalen van zijn middelbare schooldiploma in avondcursussen, besloot hij zijn droom van acteren waar te maken. Na privé-acteerlessen maakte hij in 1952 zijn debuut in de stadsschouwburg van Baden, wat het begin markeerde van een indrukwekkende carrière.

Het pad bracht hem onder meer als operette-buffo naar de stadsschouwburg van Klagenfurt. Vanaf 1953 was hij werkzaam bij het Theater in der Josefstadt, waar hij tot 1963 deelnam aan meer dan 60 premières. Zijn eerste ontmoeting met het publiek daar was zijn optreden in “Südfrucht” op 25 juli 1953. In de jaren die volgden trad Lohner ook regelmatig op in het Weense Burgtheater en op de Salzburger Festspiele, gedurende 23 volle zomers. Hij schitterde vooral ruim tien jaar in Hofmannsthals “Everyman”.

Een man van diversiteit

De charme die Lohner wist te ontwikkelen zie je niet alleen terug in zijn klassieke rollen als Richard, Hamlet en Faust. Hij presteerde ook briljant in komische rollen. Zijn werk strekte zich uit van de meest gerenommeerde podia in Berlijn, München, Düsseldorf, Hamburg en Zürich. Hij gaf niet alleen als acteur vorm aan het Theater in der Josefstadt, maar leidde van 1997 tot 2006 ook de zaken als regisseur.

Ook op film heeft hij zijn stempel gedrukt. Lohner debuteerde in 1955 met “Hotel Adlon” van Josef von Báky. In de daaropvolgende jaren was hij te zien in populaire entertainmentfilms als “The Wirtshaus im Spessart” en “The Beautiful Liar”. Vanaf 1963 was hij ook actief op televisie en regisseerde hij in de jaren 90 producties als ‘My Grandpa is the Best’.

Prijzen en toewijding

Als publiekslieveling werd hij overladen met talloze onderscheidingen, waaronder de Kainz Medal (1980) en de Nestroy Ring (1988). Zijn acteertalent werd erkend met de titel van “Oostenrijkse kameracteur” (1993) en erelidmaatschap van het Theater in der Josefstadt (2003). Ook de Gouden Medaille voor Verdiensten aan de Staat Wenen (2006) bekroonde zijn werk. Bovendien zette Lohner zich zijn hele leven in voor sociale kwesties.

Hij leed tot aan zijn dood aan slokdarmkanker en liet niet alleen zijn kunst achter, maar ook twee dochters, Konstanze en Therese, evenals talloze fans en bewonderaars. Hij vond zijn laatste rustplaats op de Grinzing-begraafplaats in Wenen, waar hij altijd herinnerd zal worden als een meesterlijk talent en een hartelijk menselijk karakter. Zoals SN meldt, blijft zijn nalatenschap levend in het lokale culturele landschap.

Helmuth Lohner zal niet vergeten worden ter nagedachtenis aan een acteur en persoon die zijn hele leven met hart en passie aan zijn vak heeft gewijd.