Erika Pluhar: Een leven vol pijn en triomfen - biografie voor haar 85e verjaardag!

Erika Pluhar: Een leven vol pijn en triomfen - biografie voor haar 85e verjaardag!

Erika Pluhar, een van de beroemdste persoonlijkheden uit de Oostenrijkse culturele scene, viert dit jaar haar 85e verjaardag. Deze actrice, zangeres en auteur, geboren op 28 februari 1939 in Wenen, werkte ruim vier decennia in het gerenommeerde Burgtheater in Wenen. Daar speelde ze met haar indrukwekkende podiumpresentatie talloze onvergetelijke rollen en bracht ze het publiek in vervoering. Hoewel Pluhar aanbiedingen voor Hollywood-films en een kandidatuur voor het ambt van bondspresident heeft afgewezen, blijft haar invloed onbetwist. NDR meldt dat de artiest niet alleen bekend staat om haar acteerwerk, maar ook om haar muzikale bijdragen. Haar chansoncarrière, die ze in de jaren zeventig begon, omvat talloze succesvolle albums en samenwerkingen met grootheden als André Heller en Klaus Trabitsch.

Het levenspad van Pluhar was echter niet altijd gemakkelijk. Naast haar artistieke successen kreeg ze ook persoonlijk lijden te verduren, waaronder het tragische verlies van haar dochter Anna en twee partners. Deze ervaringen hebben haar diep beïnvloed en komen ook tot uiting in haar levensmotto ‘Desalniettemin’, dat de titel van haar biografie siert. De fotobiografie, die ter gelegenheid van haar verjaardag verschijnt, biedt met ongepubliceerde foto's en teksten spannende inzichten in haar leven. De presentatie van de biografie vond plaats op zondag 20 juli 2025 en ging met veel aandacht en respect gepaard.

Een leven vol hoogtepunten

Erika Pluhar begon haar opmerkelijke carrière na haar afstuderen aan het Max Reinhardt Seminar in 1959. In het theater trad ze op in grote toneelstukken, waaronder 'Antigone' en 'Othello', en werd in 1986 benoemd tot kameractrice. In de ogen van velen is ze niet alleen een steunpilaar van het Burgtheater, maar ook een belangrijke stem in het artistieke en culturele leven in Oostenrijk. Haar officiële afscheid van het Burgtheater in 1999 was een emotioneel moment, maar in 2004 keerde ze terug naar het podium om haar publiek opnieuw te betoveren. Geschiedenis Wiki Wenen benadrukt dat Pluhar ook filmische successen boekt, waaronder scriptwerk voor verschillende films, wat haar veelzijdigheid als kunstenaar onderstreept.

Ze vond haar privégeluk bij haar geadopteerde zoon Ignaz, die ze ter harte nam na het verlies van haar dochter. Deze familieopstelling laat zien dat Pluhar, ondanks de zware slagen van het lot, opnieuw liefde en geborgenheid heeft kunnen ervaren. Politiek gezien heeft ze altijd dicht bij de SPÖ gestaan ​​en is ze actief betrokken bij de bestrijding van rechts-extremisme, wat haar maatschappelijke invloed verder versterkt. Ze heeft ook verschillende autobiografische werken gepubliceerd die niet alleen inzicht geven in haar leven, maar ook in haar gedachten. Uit recente publicaties als ‘Gitti’ (2023) blijkt dat Pluhar actief aan haar schrijven blijft werken. Wikipedia informeert over haar talrijke onderscheidingen ter ere van haar bijdrage aan de cultuur, waaronder de Billy Wilder Award en de Vienna Gold Medal of Honor.