Brutale wraak in Wenen: jongeren vallen hun leeftijdsgenoten aan en misbruiken ze
Brute wraakaanval in Wenen-Donaustadt: Negen jongeren vallen drie mensen van hun eigen leeftijd aan. De politie doet onderzoek.

Brutale wraak in Wenen: jongeren vallen hun leeftijdsgenoten aan en misbruiken ze
In oktober vond een brutale aanval plaats in Wenen-Donaustadt die de lokale gemeenschap schokte. Een groep van negen tieners, bestaande uit acht jongens en een jongvolwassene tussen de 14 en 19 jaar, viel drie mensen van dezelfde leeftijd aan. De aanval, die kan worden opgevat als een wraakactie, vond plaats op Wonka Place en heeft nu voor veel ophef gezorgd. De dag ervoor werden twee vaders van de daders aangevallen bij een worstkraam. Eén vader werd zelfs van een trap gesleept, waardoor beide mannen verwondingen en breuken opliepen.
De politie kon de verdachten op 18 december identificeren en arresteren. Vijf van hen zitten nu in hechtenis. De incidenten zijn niet alleen alarmerend, maar benadrukken ook de huidige uitdagingen op het gebied van jeugdcriminaliteit in de stad. Schokkend detail: tijdens de aanval werd een van de slachtoffers gedwongen zich uit te kleden en seksueel misbruikt terwijl de gruwelijke handelingen werden gefilmd. De opnames vonden hun weg naar sociale media, wat de kwestie van digitale verantwoordelijkheid verder intensiveerde.
Jeugdcriminaliteit in één oogopslag
Volgens huidige onderzoeken is de jeugdcriminaliteit in Oostenrijk vooral een mannelijk fenomeen. De meerderheid van de jongeren stopt doorgaans met crimineel gedrag als ze ouder worden. Deze tendensen komen ook tot uiting in enquêtes waaruit blijkt dat tot 70% van de studenten in de afgelopen twaalf maanden een misdrijf heeft gepleegd. Ernstige vormen van criminaliteit vormen echter een uitzondering; De meerderheid van de jongeren pleegde vooral kleine misdaden. Uit het longitudinale onderzoek van Duisburg blijkt verder dat 84% van de jongens en 69% van de meisjes tussen de 13 en 18 jaar minstens één keer met justitie in aanraking is gekomen.
In het recente verleden is het misdaadcijfer echter gedaald. Deze ontwikkeling wordt ook versterkt door de COVID-19-pandemie, die de sociale interacties en het vrijetijdsgedrag van jongeren sterk heeft beïnvloed. Ondanks de daling zijn er nog steeds serieuze cijfers over geweld onder jongeren. Uit onderzoeken is gebleken dat geweldsmisdrijven onder jongens een cumulatief prevalentiepercentage van 61% hebben.
Oorzaken en preventiestrategieën
De oorzaken van jeugdcriminaliteit zijn complex. Factoren zoals sociaal isolement, economische tegenspoed, familieconflicten en invloed van leeftijdgenoten drijven veel jongeren tot delinquent gedrag. Preventieprogramma’s gericht op het aanpakken van deze uitdagingen zijn daarom van cruciaal belang. Initiatieven op lokaal niveau kunnen de sociale vaardigheden helpen bevorderen en de cohesie in de gemeenschap versterken. Scholen spelen hierin een essentiële rol, vooral via programma's die sociale vaardigheden en vaardigheden op het gebied van conflictoplossing aanleren.
Veel organisaties proberen jongeren weg te houden van gewelddadige structuren door zinvolle vrijetijdsactiviteiten en onderwijsmogelijkheden aan te bieden. Dit gebeurt niet alleen door directe interventies, maar ook door betrokkenheid van de gemeenschap. Wanneer ouders, scholen en lokale initiatieven samenwerken, krijgt sociale controle een kans die verder gaat dan wettelijke regulering.
Wat overblijft is de uitdagende vraag hoe een samenleving op dergelijke aanvallen reageert. De zaak in Donaustadt is een wake-up call die wijst op de noodzaak van een alomvattend onderzoek naar de jeugdcriminaliteit en de wortels ervan. Het wettelijke kader, zoals de Jeugdrechtbankwet, volgt de benadering van onderwijs in plaats van louter straffen. Dit zou de deur kunnen openen om niet alleen de symptomen te behandelen, maar ook de oorzaken van jeugdcriminaliteit aan te pakken. Ervaringen uit andere landen en de focus op interdisciplinaire benaderingen zijn in deze context veelbelovend, maar brengen ook uitdagingen met zich mee die moeten worden aangepakt.
We kunnen alleen maar hopen dat de verzamelde kennis en programma’s een impact op de lange termijn zullen hebben en jongeren terug naar een beter pad zullen leiden. Of dit lukt, hangt af van een onderwijsaanpak die zich richt op zowel de problematiek als de mogelijkheden van jongeren.