Θάνατος του ταμπού: Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Βιεννέζοι προετοιμάζονται για το αποχαιρετιστήριο!

Θάνατος του ταμπού: Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Βιεννέζοι προετοιμάζονται για το αποχαιρετιστήριο!

Wien, Österreich - Στη Βιέννη, το θέμα της θνησιμότητας γίνεται όλο και περισσότερο θέμα συνομιλίας και όχι μόνο στις ιατρικές πρακτικές. Ο θάνατος συχνά θεωρείται ως ένα δυσάρεστο ταμπού που πολλοί προτιμούν να μην μιλούν. Αυτή η τάση έχει σφίξει κυρίως με τη χαλάρωση των περιορισμών της Corona, γεγονός που αναγκάζει πολλούς ανθρώπους να προβληματιστούν με την πατρίδα τους πιο εντατικά. Οι απώλειες τάρτα στην οικογένεια ή στο Freundeskreis συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τον πληθυσμό με τη δική τους πεδιάδα. Η μεγάλη ιδιωτική ταφική εταιρεία Himmelblau αναφέρει ότι οι συγγενείς αρχίζουν να προετοιμάζονται για αντίο και να μάθουν περισσότερο για να περάσουν.

Πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε για την τελευταία φάση της ζωής; Με την ηλικία, επικεντρώνεται το ζήτημα της θνησιμότητας κάποιου. Ο φόβος του πόνου ή των ανεπιθύμητων ιατρικών μέτρων συχνά μαστίζεται από εμάς. Σύμφωνα με τον [Deutschlandfunk Kultur] (https://www.deutschlandfunkkultur.de/tod-sterben-tabu- αυτοδιάκριτο-patient-fleing-100.html), όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη δημιουργία διαβίωσης για την προστασία της αυτοδιάθεσης μέχρι το τέλος της ζωής. Ο Robert Roßbruch, δικηγόρος για την υγεία και το ιατρικό δίκαιο, υπογραμμίζει ότι ο φόβος της φύσης του θανάτου είναι συχνά μεγαλύτερος από τον φόβο του ίδιου του θανάτου. Μια ενημερωτική εκπαίδευση σχετικά με τις δυνατότητες και τα δικαιώματα φαίνεται να απαιτείται επειγόντως εδώ για να προωθήσει μια ανοιχτή συζήτηση.

Κοινωνικά ταμπού και ηθικές εκτιμήσεις

Η αντιμετώπιση του θανάτου απαιτεί επίσης μια βαθύτερη εξέταση των βασικών ζητημάτων της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια πτυχή που συχνά ωθείται στο παρασκήνιο είναι το γεγονός ότι η σύγχρονη ιατρική μπορεί να επεκτείνει τη ζωή, αλλά αυτό φέρνει επίσης τον κίνδυνο μακράς επιδείνωσης. Το Γερμανικό Συμβούλιο Δεοντολογίας υπογραμμίζει ότι αυτές οι ευκαιρίες προκαλούν την κοινωνία μας να αντιμετωπίσει τις συνθήκες θανάτου και θανάτου.

Δεν είναι μόνο σημαντικό να μιλάμε για το θάνατο, αλλά και πώς μπορεί να συνοδεύεται. Η ανάπτυξη της παρηγορητικής ιατρικής και της εργασίας του νοσοκομείου είναι ζωτικής σημασίας. Αυτές οι προσεγγίσεις στοχεύουν στην ανακούφιση των φόβων του πόνου ή της μοναξιάς στη διαδικασία θανάτου. Σε αντίθεση με την ευρεία γνώμη, δεν είναι φυσιολογικό για τους ανθρώπους να πεθαίνουν σε νοσοκομεία ή νοσοκομεία. Αντ 'αυτού, είναι συχνά η επιθυμία πολλών να πεθάνουν σε ένα νοσοκομείο όπου η ποιότητα της τελευταίας φάσης της ζωής βρίσκεται στο προσκήνιο.

Δεξιά και αυτο -προσδιορισμός

Μια καλά αναπτυγμένη ζωντανή βούληση είναι δεσμευτική για τους γιατρούς και ρυθμίζει ποια ιατρικά μέτρα είναι επιθυμητά ή απορριφθεί. Οι απαιτήσεις για μια τέτοια σειρά έχουν ενισχυθεί νομικά τα τελευταία χρόνια, γεγονός που επεκτείνει την ατομική προθυμία για αυτοδιάθεση στην τελευταία φάση της ζωής. Μια προσθήκη σε αυτό είναι τα δελτία ταυτότητας έκτακτης ανάγκης που επιτρέπουν τις γρήγορες αποφάσεις σε κρίσιμες καταστάσεις, καθώς και τον προληπτικό πληρεξούσιο που επιτρέπουν στους αξιόπιστους ανθρώπους με αποφάσεις για την υγεία.

Παρ 'όλα αυτά, το θέμα της θανάτου παραμένει ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Εμπειρογνώμονες από την παρηγορητική ιατρική, όπως ο Heiner Melching από τη Γερμανική Εταιρεία Παρηγορητικής Ιατρικής, απαιτούν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα σενάρια ζωής. Κοινωνικά, ο θάνατος συχνά γίνεται αντιληπτός ως ταμπού, το οποίο επίσης κάνει την επικοινωνία πιο δύσκολη. Μόνο αν αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις, μπορούμε να ανακουφίσουμε τον φόβο του άγνωστου.