Wiener Congress: Η μοίρα της Ευρώπης επαναπροσδιορίστηκε - μια κριτική

Wiener Congress: Η μοίρα της Ευρώπης επαναπροσδιορίστηκε - μια κριτική

Wien, Österreich - Η Βιέννη, η πόλη της μουσικής και του πολιτισμού, δεν ήταν μόνο ένα κέντρο των τεχνών τον 19ο αιώνα, αλλά και η σκηνή σημαντικών πολιτικών γεγονότων. Ένα εξαιρετικό κεφάλαιο στην ιστορία της Μητρόπολης είναι η wiener kongress από την 1815. Ο πρίγκιπας Κλεμένς του Metternich, αυτοκράτορα, βασιλιάδων και κράτη από όλη την Ευρώπη συγκεντρώθηκαν για να δημιουργήσει μια νέα τάξη μετά τους καταστροφικούς ναπολεοντικούς πολέμους.

Ο στόχος του Κογκρέσου ήταν σαφής: να καθορίσει μια μακροπρόθεσμη ειρηνευτική τάξη και τις ερωτήσεις που είχαν προκύψει από τους Γαλλικούς Επαναστατικούς Πολέμους και τους Ναπολεόντειους πολέμους για να διευκρινιστούν μέσω της διπλωματίας. Παρά την προκλητική κατάσταση, η Γαλλία, που εκπροσωπείται από την Talleyrand, είχε μόνο περιορισμένη επιρροή στις αποφάσεις που επηρεάστηκαν κυρίως από τις τέσσερις μεγάλες δυνάμεις της Ρωσίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Πρωσίας και της Αυστρίας.

Οι αρχές του Κογκρέσου

Ως μέρος του Κογκρέσου, ορίστηκαν πέντε κεντρικές αρχές:

• Αποκατάσταση της πολιτικής τάξης από το 1792.
• νομιμότητα για την επιστροφή των ηγεμόνων που διανέμεται από τον Ναπολέοντα.
• εγγυάται την κυριαρχία της μοναρχίας.
• Υποχρεώσεις για την πρόληψη επαναστατικών κινήσεων.
• Δημιουργία ισορροπίας των ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Τα βασικά ψηφίσματα περιελάμβαναν την αποκατάσταση της μοναρχίας Bourbon στη Γαλλία, τη διαίρεση της Πολωνίας μεταξύ της Πρωσίας και της Ρωσίας και την ανάκτηση περιοχών για την Αυστρία, συμπεριλαμβανομένων των Σάλτσμπουργκ, Τυρόλ και Vorarlberg. Ένα άλλο στοιχείο που προέκυψε ήταν το θεμέλιο της γερμανικής συνομοσπονδίας, η οποία αποτελείται από 39 κράτη και ήταν υπό την προεδρία του Αυστριακού αυτοκράτορα. Η Μεγάλη Βρετανία εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να ενισχύσει την αποικιακή της δύναμη και να διατηρήσει περιοχές όπως η Μάλτα και η Κεϋλάνη.

ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο ειρήνης

Το Κογκρέσο της Βιέννης, όσον αφορά τις οργανωτικές του ανησυχίες, ήταν πρόδρομος για τις συνταγματικές και πολιτικές δομές που θα πρέπει να εξασφαλίσουν την ευρωπαϊκή ισορροπία μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος οδήγησε στη δημιουργία της «συναυλίας της Ευρώπης», ενός πολιτικού δόγματος που υπογράμμισε την προστασία των πολιτικών συνόρων και προώθησε τη συνεργασία μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων. Παρά την κριτική ότι το Κογκρέσο των Εθνικών και Φιλελεύθερων Κινήσεων είχε σημαντικό ρόλο στην πρόληψη μεγάλων πόλεμων, οι οποίοι διήρκεσαν σχεδόν εκατοντάδες χρόνια.

Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό κέντρο Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι κανονισμοί του Κογκρέσου έθεσαν μια βάση που συγκέντρωσε τις επαναστατικές αναταραχές του 1848/49 όταν οι εθνικές προσπάθειες δεν μπορούσαν να κατασταλούν πλήρως.

Το Κογκρέσο της Βιέννης ήταν επομένως όχι μόνο ένα διαμορφωτικό γεγονός για την ευρωπαϊκή πολιτική της εποχής του, αλλά μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως πρότυπο για μεταγενέστερους διεθνείς οργανισμούς όπως η Λιγκ των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη. Στις 9 Ιουνίου 1815, το Κογκρέσο τελείωσε με την υπογραφή των τελικών πράξεων και μια νέα εποχή στην ευρωπαϊκή ιστορία προανήγγειλε. Η σκιά του Ναπολέοντα, του οποίου η επιστροφή και η τελική ήττα στο Waterloo ήταν ακόμα στον αέρα το 1815, απεικόνιζε πόσο εύθραυστη ήταν η ειρήνη.